Jacy jesteśmy?

Jesteśmy tacy, jakimi widzą nas inni, co o nas mówią, co myślą. Nieustannie się zmieniamy. „50 twarzy Greya” to nic w porównaniu z ilością naszych oblicz…i to jest w porządku. Każdy wymaga innego traktowania, każdy zna nas z innej sytuacji, każdy ma nakreślony wizerunek naszej osoby.

Przy jednych jestem spięta i małomówna, inni zobaczą wariatkę tańczącą w deszczu. Jedni mnie onieśmielają inni rozczulają. Dla jednych jestem wyniosła, dumna i niedostępna, drugim daję serce na dłoni. Każdy zna mnie inną, przy każdym inaczej się zachowuję, ale to zawsze jestem Ja…

Zmieniamy się, a na naszą przemianę mają wpływ inni ludzie, to zachowanie innych w stosunku do nas kształtuje naszą osobowość. Jak to się mówi: „Ludzie uczą” dają nam lekcję życia, czasami ta lekcja bywa bardzo bolesna. Moja wrażliwość uważana jest za słabość, moja wiara w ludzi za naiwność i łatwowierność i tak zapewne jest, taka jestem.

Kolega powiedział, że za dużo oczekuję od innych. Trochę się oburzyłam tą wypowiedzią i odparłam, że oczekuję tylko tyle, ile jestem sama w stanie dać od siebie. Jego słowa jednak zapadły mi w pamięci i często do nich wracałam. Po jakimś czasie doszłam do wniosku, że on ma rację. Za dużo daję od siebie, może przytłaczam innych swoją chęcią pomocy? To tak nie działa, że jeśli ja wyciągam do ludzi rękę, to oni mi tę rękę podadzą kiedy będę tego potrzebowała.

Ludzie lubią często i obficie wypowiadać się na czyjś temat, często nie znając nawet danej osoby. Zawsze mnie to zastanawiało, jak można oceniać, krytykować i obgadywać ludzi nie znając ich osobiście, nic nie wiedząc o nich prócz plotek. Powiadają, że w każdej plotce jest ziarno prawdy, zapewniam Was, że w tym co czasami słyszę na swój temat, choćbym bardzo chciała znaleźć to ziarno, to nie ma tam nawet pyłka 🙂

Ilu ludzi tyle opinii na nasz temat 😉

a ja pozdrawiam wszystkich 🙂