Nie bójmy się poezji…

Wiem…sama miałam uraz do poezji, po prostu to nie była moja bajka. Domyślać się, co też poeta miał na myśli? Też mi coś, po co to komu? Wolałam przeczytać konkretnie przedstawioną sytuację, jasną i przejrzystą, gdzie nawet zawiły kryminał, na końcu podsuwał rozwiązanie zagadki.

Wszystko zmieniło się kiedy sama zaczęłam pisać. Wylewałam na kartkę to co siedziało mi w głowie i sercu, słowami malowałam emocje. Nie próbowałam nikogo naśladować, nie szufladkowałam się, nie wlazłam w żadne ramy, tworzyłam swój własny styl. Pisałam, tylko dla siebie. Była to moja oczyszczająca terapia, która z upływem lat ewaluowała. Dziś poezja jest moją pasją, tu chcę się spełniać, rozwijać, lokować swoją przyszłość.

Nie próbujcie odpowiedzieć sobie na pytanie: „Co poeta miał na myśli?”, odpowiedzcie sobie na pytanie: „Co ja myślę, jakie towarzyszą mi uczucia po przeczytaniu tego utworu?”.

Pisząc wiersz on jest mój, ale w chwili kiedy przeczyta go odbiorca, ten wiersz należy do niego. Czytający utożsamia się z nim, interpretuje według swoich życiowych doświadczeń i przeżyć. I to właśnie uwielbiam w poezji. Tu nie jest nic narzucone z góry, nie jest powiedziane co masz o tym myśleć. Ty sam to odkrywasz, wyciągasz uczucia i emocje z najgłębszych zakamarków duszy.

Wierszami możecie się bawić, interpretować je na tysiące sposobów, odkrywać ciągle na nowo i od nowa. Przeczytany dziś wiersz, odbierzecie zgodnie z tym co dziś Wam towarzyszy, jakie uczucia będą przemawiały, ale za kilka miesięcy, może lat ten sam wiersz odbierzecie zupełnie inaczej, bo zmieni się wasze spojrzenie na wiele spraw.

Pokochajcie poezję, nie musicie jej rozumieć, Wy macie ją czuć, odbierając zmysłami ❤️ 

Zabawmy się 😉 W linku znajduje się wiersz pt. „Płomień”, który kiedyś tu zamieściłam. Jeśli napiszecie w komentarzu swoją interpretację, jakie myśli się Wam nasunęły podczas czytania go, to ja napiszę co mnie zainspirowało. Nie bójcie się, nikt nie będzie Was oceniał. Zobaczycie jakie to fajne i na ile sposobów można odczytywać jeden wiersz 😉

„Płomień”

Do zdjęcia wykorzystałam tomiki poezji, które dostałam. Większość jest z dedykacją, na niektórych promocjach byłam…❤️ Wszystkie są dla mnie bardzo ważne, każdy mówi o tym samym, tylko każdy w swój jedyny, niepowtarzalny sposób, bo każdy z nas inaczej odbiera i opisuje. I to jest cudowne, że mówimy tym samym językiem, używamy tych samych słów, a potrafimy to samo przedstawiać na wiele różnych sposobów.

Zaprzyjaźniłam się z Działdowską Kuźnią Słowa, której jestem bardzo, bardzo wdzięczna, za okazaną życzliwość, sympatię, wsparcie a przede wszystkim za przyjęcie mnie do swojego grona ❤️