Usta milczą…
lecz duszę krzyk wypełnia.
Dłonie słowa malują,
palce emocjami żonglują.
Trzepotem barwnych myśli
struny ciszy drgają.
Na skrzydłach motyli
nuty melodię grają.
Tańcem znaki kreśli,
baletnica w sukni zwiewnej.
Piruety lekkie jak obłoki
wiarę ludziom przyniesie.
Morze myśli ukrytych,
turkusem się mieni.
Otula falami
płaszcz zaufania i nadzieji.
Muszla szumem wypełniona
wyobraźni plecie nić,
by pokazać ludziom
jak w ciszy żyć.
Kochani, zwracam się do Was z prośbą…Otóż Prezes Stowarzyszenia Osób Niesłyszących…poprosił mnie o napisanie wiersza uwzględniając ich sposób komunikacji oraz symbole takie jak: turkus, motyl, ślimak, dłonie. Jest to temat trudny i dla mnie nieznany.
Poczytałam trochę by lepiej zapoznać się z ich postrzeganiem świata i muszę przyznać, że my – jako ludzie, społeczeństwo – nie dostrzegamy ich problemu. Pomijani są we wszystkich aspektach życia. Począwszy od spotkań rodzinnych, gdzie są niedostrzegani, poprzez imprezy kulturalne, sport i rekreację…
Proszę Was o komentarze i rady, co mogłabym zmienić, może coś dodać, coś ująć…Zależy mi, by był on trafiony w temat. Pierwszy raz piszę na czyjąś prośbę, nie chciałaby zawieść ani rozczarować…Chociaż tyle mogę zrobić, by pokazać ludziom świat ciszy.
Z góry dziękuję 🙂
PogaduchyMagduchy 
W całym swoim życiu raz tylko widziałam dwie osoby posługujące się językiem migowym, nie znam nikogo, kto by nie słyszał, ale domyślam się że niełatwo takiej osobie żyć na tym świecie. Wiersz jednak oddaje każdy aspekt, bo i ciszę i ruch wyrażający dla niesłyszących tak wiele. Pięknie napisane 🌺
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Dziękuję, jednak zanim go dla nich przedstawię, muszę jeszcze go przeanalizować…Ciężko się pisze o czymś czego się nie doświadczyło…Pozdrawiam
PolubieniePolubienie
Wiersz dający do myślenia. Według mnie jest on bardzo dobrze napisany. Pozwala wczuć się w sytuację ludzi niesłyszących. Mogłoby się wydawać, że ludzie niesłyszący są ludźmi nieszczęśliwymi. Natomiast Ty przedstawiasz ich świat jako pełen kolorów, nadziei, wyobraźni. I tak właśnie jest. Każdy zasługuje na szczęście i zawsze warto doceniać życie, nawet gdy pojawiają się w nim różne sprzeczności losu. Ludzie niesłyszący tak naprawdę nie różnią się niczym od ludzi słyszących. Jedyna różnica pomiędzy nimi to wyrażanie swoich potrzeb. Ludzie niesłyszący wyrażają je za pomocą gestów, natomiast ludzie słyszący – za pomocą słów 🙂
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Dziękuję Aniu za podzielenie się swoimi spostrzeżeniami i za miłe słowa. Bardzo cenna jest dla mnie Twoja opinia i Ci za nią dziękuję 🙂 Pozdrawiam
PolubieniePolubienie
O kropki! Jest mi piekielnie smutno. Nie wiem jak Ci pomóc.
PolubieniePolubienie
Motyle to najważniejszy motyw moich wierszy, czarne gdy jestem smutna, kolorowe gdy się weselę…
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Chciałam odwiedzić Twój blog, ale jest niedostępny. Czy gdzieś mogę poczytać Twoje wiersze? Nie jestem zadowolona z tego co napisałam i kiedyś to przerobię. Z motylami i aniołami mam podobnie jak Ty, zależy od nastroju 🙂
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Nie wiem co jest nie tak
https://motylewsercu.wordpress.com/
PolubieniePolubienie