Szukasz mnie…
choć wiesz,
że iluzją jestem.
Gonisz mnie…
choć ja jak pył
unoszę się na wietrze.
Kochasz mnie…
bo nie potrafisz
mnie nienawidzić.
Nie szukaj
-bo ja nie chcę…
Nie goń
-bo i tak ucieknę…
Nie kochaj
-bo znów zranię…
Szukasz mnie…
choć wiesz,
że iluzją jestem.
Gonisz mnie…
choć ja jak pył
unoszę się na wietrze.
Kochasz mnie…
bo nie potrafisz
mnie nienawidzić.
Nie szukaj
-bo ja nie chcę…
Nie goń
-bo i tak ucieknę…
Nie kochaj
-bo znów zranię…
Stwórz darmową stronę albo bloga na WordPress.com. Autor motywu: Anders Noren.
Ranisz i zranisz bo też kochasz…… Wiem i rozumiem, a jednak…
Dziwne to , a jednak prawdziwe 💗
Cieszę się że jesteś, szkoda że mnie już nie ma.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Dlaczego nie piszesz? Co się stało? Za długo mnie nie było, ominęło mnie wiele ważnych spraw…Mam nadzieję, że u Ciebie ok…
PolubieniePolubienie
Ok? Nie ,ale to bez znaczenia dls ludzkosci, a i katalog moich smierci raczej wyczerpany.😋
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Lubię czytać Twoje wpisy…melancholia i smutek, przeplatana ludzkim dramatem – to Ty
PolubieniePolubienie
Jest tez wiele radosci, czasem…..ale to tak nie sprzyja pisaniu😉
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Masz rację, łatwiej pisze się w chwilach słabości i wylewa nasze boleści…
PolubieniePolubienie